«برفشادی» روی سر اسکی؛ حرکت «زوج متخصص» در مسیر ناهموار موفقیت
انتخاب دو عضو از خانواده اسکی و ورزشهای زمستانی برای مدیریت رشتهای که با مشکلات زیادی مواجه است، این امیدواری را به وجود آورده که پس از مدتها «برف شادی» روی سر اسکی پاشیده شود.
به گزارش پایگاه خبری شمیرانات خبر به نقل از خبرگزاری مهر، سرانجام مجمع انتخاباتی فدراسیون اسکی و ورزشهای زمستانی ۳۰ تیر در شرایطی برگزار شد که حتی کاندیداهای شرکت کننده هم ترجیح دادند با غیبت و انصراف خود کار را به کسی بسپارند که بیش از همه بر شرایط اسکی واقف است. بهرام ساوه شمشکی در همه این سالها بخشی از بدنه اسکی بوده و بدون اغراق میتوان گفت تنها رابط ایران با مجامع و فدراسیون بین المللی اسکی است.
ساوه شمشکی نه تنها با سیستم اسکی غریبه نیست بلکه هم سالها در بخش مدیریت بین الملل فدراسیون مکاتبات بین فدراسیون ایران و فدراسیون جهانی را در دست داشت و هم پس از آن مهمترین بخش اجرایی یعنی دبیری فدراسیون را عهدهدار شد و شاید اگر بتوان یک نفر را مستمر و حاصل رشد پلکانی و قطره چکانی در این مجموعه دانست گزینهای بهتر از او پیدا نشود.
شاید پررنگترین سوال یک مخاطب عام این باشد که چرا یک بومی آن هم پسر رئیس سابق فدراسیون اسکی (عیسی ساوه شمشکی) امروز به عنوان تک کاندیدا در مجمع اسکی انتخاب می شود، آن هم با رایی بالا؟
پاسخ را باید به ویژه در مدیریت چند دهه اخیر اسکی جستجو کرد؛ در سالهایی که به بهانه مدیریت غیربومیها در اسکی، گزینههایی از وزارت ورزش و گزینههای حتی دانشگاهی بر صندلی ریاست فدراسیون نشستند و چند نفری هم سرپرستی فدراسیون را بر عهده گرفتند اما تصمیمات و روند کاری این افراد نتیجهای جز وضعیت ناگوار فعلی اسکی ایران در پی نداشت.
اسکی ایران به ویژه در چهار سال پایانی ریاست عیسی ساوه شمشکی پیشرفت خوبی داشت. اگرچه از پیش از آن نیز روند صعودی کسب سهمیه المپیک زمستانی جرقههایی از امید را در دل خانواده این رشته روشن کرده بود و با خرد و مشارکت جمعی به ویژه حضور نیروهای متخصص جوان که هر یک بخشی از کار را برعهده گرفته بودند به ثمر نشسته بود با پایان ریاست وی به نقطه پایان خود رسید.
اگرچه وزارت ورزش و جوانان وقت، در تلاش برای پوست اندازی فدراسیون افتاد ولی حواشی دست از سر این اسکی بر نداشت. ریاستهای چهار ساله مدیران وزارتی نتیجهای جز چند قطبی شدن خانواده اسکی، خانه نشینی مهرههای با تجربه، دلزدگی بسیاری از قهرمانان و به ویژه در سالهای اخیر مهاجرت شمار زیادی از آنها از کشور نداشت.
سهمیه المپیک زمستانی هر دوره کمتر از دوره قبل شد و اعتبار اسکی کشور در سطح بین المللی کاهش پیدا کرد. نمونه بارز آن نتیجه اسکی ایران در آخرین دوره بازیهای آسیایی زمستانی که با سقوط آزاد محض نمایندگان کشورمان همراه بود. اسکی بازانی که روزی مدال بازیهای آسیایی را هم به دست آوردند حالا به تماشای سوگ رویاهای خود نشستند در حالی که حتی یک برنامه تدارکاتی برای مهمترین رویداد پیش روی خود نداشتند.
حالا و در آغاز یک دوران جدید در اسکی ایران، کار به دست فردی سپرده شده که هم از جزییات شرایط همه اسکی بازان باخبر است و هم قادر است با ارتباطات وسیعی که در حوزه بین المللی به ویژه با رئیس فدراسیون جهانی اسکی دارد امتیازات ویژهای برای اسکی ایران لحاظ کند، حداقل آن اردوهای رایگان بین المللی، حضور در یخچالهای طبیعی اروپایی، حضور اسکیبازان برتر دنیا در مسابقات فیز کشوری و اعزام رایگان یا با کمترین هزینه نمایندگان کشورمان به رقابتهای بین المللی است، اتفاقی که اگر نگوییم جهشی فوق العاده ولی دست کم اثر چشمگیری بر وضعیت پیشرفت اسکی ایران خواهد داشت.
حداقل برخی از اسکی بازان طرد شده یا حتی مهاجرت کرده منتظر یک چراغ سبز فدراسیون برای بازگشت به تیم ملی ایران هستند. سهمیههای اسکی ایران با تنها یک برنامهریزی هوشمندانه و چند اعزام بیشتر ظرفیت چند برابر شدن هم دارد و بسیاری از پیستهای اسکی در سراسر کشور تنها نیازمند یک حامی مالی و گوشه چشم توجهی برای بازگشایی هستند.
کمتر کسی است که در ورزش ایران نام کاوه صدقی را نشنیده باشد. او از یک غیرممکن، ممکن ساخت و خودش را نشان داد. از ورزشی نوپا در ایران مدعی میسازد آن هم نه در سطح آسیا بلکه در سطح جهانی.
برای متولی رشته هاکی روی یخ که با چنگ و دندان حق ورزشکارانش را گرفته و با کسی بر سر منافع رشتهاش شوخی ندارد، ورود به اسکی هم جذاب است و هم جسورانه. صدقی در قامت نایب رئیس فدراسیون اسکی و ورزشهای زمستانی حالا نه تنها باید به چند رشته زمستانی همچون هاکی و کرلینگ بپردازد بلکه نگاه ویژه وی باید به اسکی باشد.
او که نقش بسیار پررنگی در موفقیت ساوه شمشکی در مجمع انتخاباتی اسکی داشت حالا در قامت یک ناجی به ویژه در بخش تامین منابع مالی، ورود اسپانسرها و تکرار الگوی مدیریتی موفقیت هاکی روی یخ این بار در اسکی و سایر رشتههای زمستانی در این فدراسیون حضور دارد.
بسیاری معتقدند یا صدقی در جایی ورود نخواهد کرد یا اگر ورود کرد آن را تا نقطه پایان به سرانجام میرساند؛ خصوصیتی که میتواند تخصص و دانش فنی و ارتباطات وسیع ساوه شمشکی در اسکی را تکمیل کند تا زوج مدیریتی شمشکی – صدقی اسکی را از ویرانه فعلی خارج کند.
حالا حلقه گمشده اسکی بازگشت همه خط خوردگان به چرخه این رشته است، بهرام ساوه شمشکی به خوبی می داند که مدیریت در قامت یک رئیس فدراسیون تفاوت بسیاری با حضورش به عنوان دبیر فدراسیون دارد.
دیگر جایی برای جبهه گیری علیه منتقدان نیست، چیزی که البته در شیوه فعالیت اخیر وی به خوبی محسوس است، شمشکی خود به خوبی به این نتیجهگیری رسیده است که میتوان از حلقه منتقدان، رفیقان پر انرژی برای پیشبرد اهداف مشترک یافت. او به خوبی و بیش از هر کس دیگری میداند کار سختی در پیش دارد، اسکی، هاکی روی یخ، کرلینگ و …
پایان دادن به جناح بندیهای قدیمی، دریافت کمک بیشتر از فدراسیون جهانی به ویژه در بخش تجهیزات و اختصاص آن به هیئت های استانی و البته نکته ویژه تحول در بخش آموزش و ردههای اسکی پایه.
سی ام تیر و در میان رضایت مشترک خانواده اسکی و ورزشهای زمستانی که از آزمون و خطا به ستوه آمده بودند، خرابه اسکی به دست معماری جدید سپرده شد که از تمام ابعاد و زوایای این خانه باخبر است و شاید برای همین باشد که مجمع اسکی بدون هیچ حاشیه و اعتراضی با رایی قاطع مجددا سکان هدایت این فدراسیون مهجور را به یک بومی نام آشنا سپرد.
«بومی» که حالا برای موفقیت اسکی همه چیز دارد؛ حمایت حداکثری خانواده اسکی، وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، رسانهها، پتانسیل حضور حامیان مالی، تجربه بی چون و چرا، خواه از ریاست سی ساله پدر تا حضور چند دههای خود در بدنه فدراسیون و البته نفوذ و ارتباطات گسترده بین المللی؛ برگ برنده امروز در دست بهرام ساوه شمشکی است. به قول کاوه صدقی نه با شیب تند بلکه با شیب منطقی، جامعه ورزش چشم انتظار تحول اسکی و ورزشهای زمستانی است.
انتهای پیام/
